Thuiskomen; je gaat onbewust uit huis en hebt een leven lang nodig om thuis te komen bij jezelf. Dit als basis voor leiderschap en persoonlijke effectiviteit.
Het is een open deur als ik zeg dat de liefde voor de ander begint bij de liefde voor jezelf. Waar gaat de liefde voor jezelf dan over?
Ik bied een systemisch perspectief dat gaat over het mannelijk en vrouwelijk in ons zelf.
Deze zijn in eerste instantie vertegenwoordigt door onze papa en mama. Het betekent voor de man dat deze vaak in strijd kan zijn met de vrouw en voor de vrouw anders om. Deze innerlijke en vaak onbewuste strijd vindt zijn weg in het fysieke relationele leven. Als de man zich bewust wordt van het feit dat de vrouw een resonantieveld is voor wie hij is en wat hij doet, en voor de vrouw anders om, komt deze uiteindelijk bij zichzelf uit. Als de man innerlijk leert leunen bij zijn papa en gronding vindt dan zal hij zijn moeder veel beter kunnen zien en zijn eigen weg kunnen vervolgen. Oftewel het mannelijke en vrouwelijke is in evenwicht. Als de liefde voor onze innerlijke ouders groeit valt uiteindelijk deze polariteit weg en land je in een veld wat je dan universele liefde noemt. Een pad van bewustzijn, (spirituele) groei, loslaten en aannemen.
Nu je gedwongen wordt om thuis te zijn kan je niet anders dan thuiskomen. Geen resonantieveld buitenshuis maar alleen jij met jezelf. Wat ontmoet je daar, wat kan je aannemen en waar ga je aan voorbij?
In de eerste weken van de corona was ik wat laconiek en nam het niet zo serieus. Ik merkte dat ik tijd nodig had om te accepteren dat we met zijn allen in een andere wereld leven nu waar ook ik onderdeel van uit maak. Uit respect voor iedereen nam het besef van de richtlijnen toe en lande ik meer een meer in mijzelf. Er is een verschil tussen de vrijheid voelen om thuis te zijn en gedwongen worden om thuis te zijn. Want of je wil of niet, er zit dwang in. Hoe jij dat laat binnenkomen is aan jou. Ik neem het zoals het is en ontmoet angst in mijzelf. De angst om te verliezen. Ik heb er niets over te zeggen mits ik de omgeving serieus neem. En dat laatste heb ik in de begin jaren van mijn leven niet gedaan om te overleven. Nu word ik uitgedaagd om ondanks de bedreiging van buitenaf het serieus te nemen en thuis te komen bij mijzelf en het alles te laten landen in mijn eigen veilige nestje.
Wil ik mij verbonden voelen of splits ik mijzelf af, ik kies voor het eerste. Jij?
Sjoerd
